CZ艁OWIEK CZ艁OWIEKOWI…
Zamkn臋li nas w starej stodole
Rodzic贸w, dw贸ch braci i mnie
Ja by艂am za ma艂a by poj膮膰
Jak straszna tam czeka nas 艣mier膰
M贸j tatu艣 ukrywa艂 dw贸ch 呕yd贸w
Co mieli przed wojn膮 tu sklep
Kto艣 doni贸s艂, 偶e tatu艣 im pom贸g艂
呕e dawa艂 im wod臋 i chleb
Pod wiecz贸r zrobi艂o si臋 cicho
W stodole na sianie spa艂 brat
W p艂omieniach odeszli艣my wszyscy
Tak sko艅czy艂 si臋 ziemski nasz czas
Dlaczego musieli艣my umrze膰?
Wci膮偶 w uszach mych d藕wi臋czy ten g艂os
Za bycie cz艂owiekiem w czas wojny
Brat bratu zgotowa艂 ten los.
Lucyna Angermann
27 stycznia Mi臋dzynarodowy Dzie艅 Holokaustu 馃枻
