Cudowne to były czasy
Gdy byłyście młode i piękne
Bez kurzych łapek na twarzy
I do zabawy wciąż chętne
Młodzi to nie znają życia
Na PRL narzekają
Bo jakie były to czasy
Pojęcia wcale nie mają
Pamiętasz Krysiu ten wieczór
Gdy byłaś trochę pijana
Jak chętnie mnie przytulałaś
Na moich siedząc kolanach?
W remizie była zabawa
Orkiestra do rana grała
A Ty tańczyłaś tam ze mną
Wirować bez przerwy chciałaś
A czy Ty Kasiu pamiętasz
Co kiedyś w lecie się stało?
Snopki zwoziliśmy z pola
Co się na furze tej działo!
Nikt nie narzekał na upał
Ani że za ciężka praca
Wschód słońca rano nas budził
A zachód kres dnia wyznaczał
Marysiu, a Ty pamiętasz
Ten odpust w naszej parafii?
Korale Ci wtedy kupiłem
Ach, ileż uśmiech Twój znaczył!
A Marek kupił swej Ani
Pierścionek z oczkiem czerwonym
Od tego dnia aż do ślubu
Był z Anią swą zaręczony
Tak dawne to były czasy
A w sklepie musztarda tylko
Lecz do dziś z łezką wspominam
Z nostalgii usta me milkną
Młodzi to teraz nie wiedzą
Że nawet taki Dzień Kobiet
Inaczej się świętowało
Zaraz Wam o tym opowiem
W sklepach niczego nie było
Każda zatem białogłowa
Za jedno pudełko rajstop
Ze szczęścia dusić gotowa
Gerbera to był rarytas
Goździki się więc dawało
I żadna wtedy niewiasta
Nie rzekła, że to za mało
Czasami się też zdarzało
Tabliczkę dać czekolady
Lecz tylko, kiedy sklepowa
Sprzedała ją gdzieś spod lady
I żadna wtedy nie rzekła
– Co?!? Mleczna?! Ja takich nie jem! –
Gdyś kupił zaś bombonierkę
Na randkę miałeś nadzieję
To były czasy! Wam mówię!
Jak baby się wtedy cieszyły!
I z takiej wielkiej radości
Flaszeczkę nie raz postawiły
Flaszeczkę nie byle jaką
Bo w sklepach żadnych nie było
Pędziło się za to bimberek
I takie cuda się pilo
Ech, co to były za czasy
Wy młodsze, a my sprawniejsi
Wy bez zbędnych kilogramów
A my bez viagry jurniejsi
I nie wiem, czy to tęsknota
Za tamtym dziwnym ustrojem
Czy też za naszą młodością
Życiem dawno utraconym…
Lucyna Angermann
DZIEŃ KOBIET W CZASACH PRLu
(z męskiego punktu widzenia)
