Kształtowanie równości i sprawiedliwości.
Suma doświadczeń, z jakimi zmierzyło się społeczeństwo na przestrzeni lat, zmusiła do refleksji nad istotą podstawowych praw człowieka. Jednym z kluczowych obszarów, w którym podejmowane są działania na rzecz zapewnienia równych szans dla wszystkich, jest miejsce pracy.
W tym kontekście przepisy antydyskryminacyjne odgrywają kluczową rolę i mają za zadanie zwalczanie wszelkich form dyskryminacji i nierówności, zarówno w sferze zatrudnienia, jak i w innych aspektach życia społecznego. Zapobiegają one nieuzasadnionemu traktowaniu pracowników ze względu na ich płeć, pochodzenie rasowe i etniczne, orientację seksualną, wiek, niepełnosprawność czy jakiekolwiek inne chronione cechy. Gwarantują one równe szanse na podjęcie pracy, awans czy korzystanie z innych korzyści związanych z miejscem pracy.
Pracodawcy są zobligowani do tworzenia warunków dających równe szanse każdemu pracownikowi, a także do aktywnego zwalczania zachowania mającego znamiona dyskryminacji. Działania te prowadzą do lepszej atmosfery pracy, a przede wszystkim satysfakcji pracowników dając poczucie bezpieczeństwa i wzajemnego szacunku.
Niestety pomimo obustronnych korzyści płynących z dobrej atmosfery w pracy, a także większej świadomości społeczeństwa w zakresie równego traktowania, wspomniane przepisy są niejednokrotnie łamane przez pracodawców.
W Belgii, jak i również we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej istnieją przepisy antydyskryminacyjne, także w miejscu pracy. Zarówno prawo krajowe (belgijskie), jak i prawo unijne, zwierają przepisy dotyczące ochrony przed nierównym traktowaniem w pracy, a także przed formami tego zjawiska, które bardzo często jest niejednolite i wbrew pozorom trudne do stwierdzenia. Zbiór kryteriów dyskryminacji jest również szeroki, dlatego ważne jest, aby w ocenie danej sytuacji sięgnąć po profesjonalną pomoc. Istnieją, bowiem kroki, które można, a niejednokrotnie należy podjąć, aby tę dyskryminację wyeliminować:
1) Pierwszym z nich jest zebranie dowodów potwierdzających niestosowne zachowanie pracodawcy: udokumentowanie wszelkich incydentów, uwzględniając datę, miejsce, szczegóły zdarzeń oraz identyfikacja świadków, jeśli to możliwe.
2) Poszukiwanie wsparcia – jeżeli doszło do łamania przepisów antydyskryminacyjnych, a wewnętrzne procedury nie przynoszą rezultatów lub nie są dostępne, warto skonsultować się z poniższymi podmiotami, niezależnymi od pracodawcy:
– prawnikiem specjalizującym się w prawie pracy – będzie w stanie ocenić zaistniałą sytuację, a także doradzi, jakie dalsze kroki podjąć.
– organem nadzorującym – odpowiedzialny jest za monitorowanie przestrzegania prawa pracy. W Belgii jest nim Inspekcja Pracy (Inspection du Travail et des Mines)
– związkiem zawodowym – może pomóc w zrozumieniu przysługujących praw,
a także pomóc w zgłoszeniu przypadków naruszenia prawa pracy.
Ważne jest, aby mimo wszystko podjąć próbę rozwiązania sporu na tle dyskryminacji polubownie, jeśli jest to możliwe. Daje to szansę na znalezienie porozumienia, a także naprawienie sytuacji.
Jeżeli jednak te metody zawiodą, to konieczne będzie skorzystanie z innych, często trudnych i czasochłonnych środków, ale wiążących się z większą wydajnością.
Natalia Fyda studentka EWSPA Bruksela
Powyższy artykuł powstał w oparciu o źródło:
https://www.echr.coe.int/documents/d/echr/Handbook_non_discri_law_POL
